Déjà vu. In de week van opbouwen begeven we het bijna van de hitte, maar op zaterdagochtend zwichten we een voor een voor regenjassen, paraplu’s en kaplaarzen. Sarrende regen. Bezoekersrecord op de buienradar en de uitspraak van de dag: “Maar híérna wordt het droog!” Autocrossers en het weer… er is veel over zeggen, maar wat telt is dit: wij hebben gewonnen.
De zaterdagochtend begint bijzonder: alle TACO-rijders in een lange rij over de baan, door een haag van leden, opgesteld op het lange rechte stuk. Het is stil, alleen het geluid van motoren, de kleindochters en hun vader voorop, mooie familie, kippenvel op alle armen. Een eerbetoon aan TACO-man Gait de Weerd, die hier dit weekend gewoon hoort rond te lopen, onmisbaar te zijn, maar er toch echt niet meer is.
Het eerbetoon leert meer dan wat een mooie vereniging TACO is, namelijk ook hoe enorm veel rijders de club rijk is. Dit verhaal beperkt zich dan maar tot de namen die in de finale-uitslagen voorkomen, zodat het geen eindeloos lang praatje wordt. Autocrossers zijn immers niet zo van het lezen, toch?
Zaterdag
Speaker Dinant trapt de zaterdag af met de mededeling dat er maar liefst 370 inschrijvingen zijn voor dit “walhalla van de autocross”. We beginnen met klasse 2, de grootste in omvang, met vijf volle series. Namens TACO doen Erik Tempert, Nick Pelgrom, Gerald Nooteboom en Anton Ham voorin mee, al zat (meteen een overtreding van de regel) Herwin Bonhof er ook een keer mooi bij toen hij een derde plek veroverde. Hoewel Seppe Aerts en Richard Zwiep net een maatje te groot zijn, eindigt Erik Tempert zaterdag als derde in klasse 2. Helaas wordt de Cuplauf niet verreden door de regen. Anders hadden ook Equipe Bijsterbosch (Ronald vandaag), Anton Ham en Sander Borgonje aan de start gestaan. Ronald werd knap vijfde in klasse 1, Anton vierde in klasse 3 en Sander was de onbetwiste winnaar van die klasse.
In de glibberige finale van klasse 4 (junioren) staan namens TACO Mike Uenk, Louis Ripperda en Jopie Hermans aan de start. Na twee manche-overwinningen zijn de meeste ogen gericht op Louis Ripperda, maar het is Mike Uenk die de eerste bocht mooi binnendoor instuurt en er verrassend als tweede uitkomt. Vlak daarachter Louis, die helaas al snel de strijd moet staken met technische problemen. Ook Jopie Hermans moet de meeste coureurs voor laten gaan en finisht net buiten de prijzen. Mike houdt ondertussen stand, de lastige omstandigheden deren hem niet en hij gaat gefocust achter Dylan Gerrits aan. Het levert een mooie podiumplek op voor de enige Uenk die wel bij TACO wil horen. Kleine held!
In de finale van klasse 6 (Juniorbuggy’s) is er één die er met kop en schouders bovenuit steekt: Ricardo Otto. In zijn feloranje bolide wint hij dit weekend vrijwel alles wat er te winnen valt. Indrukwekkend. Toch weet Aniek ook een manche-overwinning te pakken op zaterdag, op het moment dat de baan op z’n slechtst is laat ze alle heren zien dat ook vrouwen kunnen sturen. De finale kan ze helaas niet naar haar hand zetten en rijdt ze uit als negende.
De andere Cuplauf, die van klasse 7, 8, 9 en 10 werd gelukkig wel verreden. Zonder TACO-deelname en niet onder optimale omstandigheden, maar wel met mooie namen aan de start. O.a. Danny Lauf, Gilles de Pauw, Jimmy Hop, Kevin Uenk, Sven Prinsen, Moos Kroon en Max van Grieken nemen het tegen elkaar op. Na een paar ronden zijn ze nauwelijks nog van elkaar te onderscheiden, maar nog altijd straalt de passie en het karakter ervan af. De winst gaat uiteindelijk welverdiend naar Danny Lauf, een van de snelste mannen op de baan, ook in Kortemark al, maar nogal eens geveld door pech. Dat de helft van de deelnemers de strijd moet staken, geeft wel aan hoe slecht de baan er op dat moment aan toe was, na uren van eindeloze regen.
De Avondcross moet dan nog volgen, maar na een kwartiertje rijden volgt al een rode vlag. Een coureur heeft rugklachten en zit vast in zijn auto. Tegen de tijd dat dit is opgelost, is het donker geworden en moet de strijd worden gestaakt. In de uitslag die op basis van tijden wordt samengesteld, duikt een bekende TACO-naam op: Robbert Beelen mag de prijs voor de tweede plaats in ontvangst nemen. Als tegemoetkoming mogen de heren van de Avondcross zich inschrijven voor zondag, waar ze als klasse 11 aan de start mogen verschijnen.
Zondag
Na de introductie van de V-Buggy’s, een geweldig schouwspel van kinderen (vanaf zes jaar!) die elkaar in miniatuursprinters het vuur aan de schenen leggen, starten we met klasse 4. Aniek valt uit en moet het straks via de herkansing nogmaals proberen, maar Mike en Jopie kwalificeren zich rechtstreeks voor de halve finale. Aniek rijdt een mooie wedstrijd en wordt vierde in de herkansing, wat helaas net niet genoeg is. In de finale kunnen Mike en Jopie helaas geen rol van betekenis spelen vandaag. Jopie valt uit vanaf plek 7, Mike gaat weer als een van de eersten de bocht in maar gaat dwars en moet het complete veld aan zich voorbij laten gaan. De winst gaat ook vandaag naar Dylan Gerrits.
In de andere juniorklasse, die van de Juniorbuggy’s, staat vandaag Louis Ripperda aan de start. Hij plaatst zich voor de finale, waarin hij een fantastische start heeft. Hij vliegt als tweede de bocht in, maar een ronde later bevindt hij zich aan de buitenkant van Mike Brussen die te wijd uitloopt, waardoor de wielen elkaar raken en Louis’ voorwiel afbreekt. Hij is zichtbaar gefrustreerd over deze uitkomst, slaat met zijn vuisten op het stuur en lijkt nu te zinnen op volgend jaar revanche nemen.
Dan klasse 2. Ook op zondag laat Erik Tempert zich een paar keer voorin zien. Hij wint de kwalificatie, wordt vierde in de halve finale en moet het doen met een tiende plek in de finale. Daarin moet hij Gerald Nooteboom net voor zich dulden: hij sluit het weekend waarin hij heel veel meters maakte af met een negende plek in deze finale. Nick Pelgrom wordt zevende en is daarmee vandaag de beste TACO-rijder in deze klasse.
In Klasse 10 hebben we Piet van de Wetering als troef. Na de grote crash die hij twee jaar geleden in Terwolde maakte met zijn razendsnelle bolide, is het mooi om te zien hoe hij langzaam weer vertrouwen krijgt. Dat was in Kortemark al zichtbaar, maar op deze kleibaan voelt ook zijn auto zich toch het beste thuis. Er zit overtuiging in zijn optreden, de wil om hoe dan ook als eerste die bocht uit te komen, maar na een paar mooie wedstrijden breekt de ophanging van zijn rechter achterwiel af. De schade is te veel om te herstellen en we zien Piet dan ook niet in de finale terug. Ook Tobias Schulze, die een ongelooflijk pechseizoen heeft en na Kortemark vandaag wederom zijn motor opblaast, moet vroegtijdig opgeven.
De finale van klasse 7 is – ondanks het ontbreken van een paar namen – een hele mooie. Met een eerste startrij van Kevin Uenk, Danny Lauf en Benjamin Vandergeeten is snelheid en spektakel gegarandeerd. Vlak daarachter volgt onze Chris de Weerd, die een keurige zesde plek pakt. Even later, in de finale van klasse 8, staat hij weer aan de start. Dat gaat een paar ronden prima, al moet hij zich vanuit het achterveld naar voren proberen te rijden. Dan komt hij opeens te wijd uit bocht vier, waardoor hij de greppel op het rechte stuk niet meer kan ontwijken. Deze raakt hij met volle snelheid en de schade is groot. Er volgt een rode vlag. Chris kan gelukkig gewoon de baan af lopen, maar de auto is er slecht aan toe.
In de finale van klasse 1 staan Nick Pelgrom, Alwin Bijsterbosch en Rick van Uden aan de start. Helaas ontbreekt Richard Uenk, die met de bak en motor van TACO-rijder Kaylee van Middendorp in zijn auto weliswaar aan snelheid won, maar zoals dat gaat aan betrouwbaarheid inleverde. Bak kapot in de halve finale, geen beloning dus voor de snelheid waarmee hij zich het nieuwe gevoel van zijn auto eigen maakte en drie kwalificaties met overmacht won. Terug naar de finale: kopstart voor Nick! Er zitten hem echter drie snelle Honda’s op de hielen, en na een paar ronden moet hij de eerste, Equipe Emmerik/de Haas, voorbij laten gaan. De volgende Honda heeft goed opgelet en een rondje later passeert Claeys Nick op precies dezelfde manier, waarna ook nog Matthijs Bosklopper binnendoor steekt. Zonde, net geen podiumplaats voor Nick. Achter hem een knappe vijfde plaats voor Alwin Bijsterbosch, die daarmee het resultaat van Ronald op zaterdag evenaart. Rick van Uden, die vorig jaar nog de winst pakte, finisht als negende.
Over klasse 3 kunnen we kort zijn: die is van Sander Borgonje. De man die twee weken geleden een NK-overwinning pakte, is oppermachtig op zijn thuisbaan. Hij plaatst zich daarmee voor de Superfinale, de spectaculaire afsluiter van het weekend.
Tegen de tijd dat de Superfinale start, verkeert de baan weer in geweldige conditie. Het beloven 20 spectaculaire ronden te worden, met o.a. Klaas Postma, Moos Kroon, Jimmy Hop, Kevin Uenk, Rene van der Coelen en Patrick Boessenkool aan de start. Allemaal mannen die het hele weekend hebben laten zien over enorm veel snelheid en feeling met de baan te beschikken. De startvolgorde wordt bepaald door de rondetijden van zaterdag, wat een opvallend resultaat oplevert. Moos Kroon mag in zijn eentje voor alle andere sprinters uit, daarna volgen drie setjes Sprinters van drie, terwijl Jimmy Hop een halve baan verderop helemaal achteraan moet opstellen. Binnen twee ronden gaat Sander Borgonje aan kop, hij kan snelheid maken terwijl achter hem iedereen elkaar moet bevechten om vooruit te komen. Alleen Moos Kroon niet, die hoeft eigenlijk alleen Johnny Bosch en Bert Eggink te verschalken. Hij nadert Borgonje en na een ronde of 12 gaat hij er voorbij om de koppositie over te nemen. De beide Kevers komen Borgonje niet voorbij, maar wonder boven wonder is het Jimmy Hop die als eerste Sprinter bij Borgonje aanklopt. Hij heeft er een paar fenomenale ronden op zitten, waarbij hij in een bocht zowel Van der Coelen als Verberk buitenom voorbijging, maar met Borgonje heeft hij aanzienlijk meer moeite. Hop probeert het buitenom, maar Borgonje heeft zoveel snelheid bocht uit dat het gevecht niet snel beslist is. Als Hop uiteindelijk een manier heeft gevonden, wordt hij verrast door Borgonje die hem in de chicane terugpakt alsof het niets is. Het zindert op de baan, het publiek smult. Hop zet dit recht maar heeft vervolgens vanzelfsprekend tijd te kort om nog naar Kroon toe te rijden. Hij is hopelijk ook heel trots op deze tweede plaats. Twee jaar geleden won hij de Superfinale in Terwolde ook al op een haar na, niemand lijkt zich zo thuis te voelen op de baan als hij. Maar het is Kroon die onbedreigd naar de overwinning rijdt. Sander Borgonje verliest de laatste ronden snelheid en moet nog een paar plekken toegeven, maar kan met het volste vertrouwen op naar het volgende NK!
Tijdens die laatste tien minuten waren we de eindeloze regen die viel al zowat weer vergeten, maar wat blijft het zonde dat een factor die we niet in de hand hebben, zoveel invloed kan hebben op zo’n geweldig evenement. Al laat het ook zien wat voor onvermoeibaar, volhardend volk het is, die autocrossers. Dank daarvoor! We zien jullie volgend jaar heel graag weer terug.