Ze waren niet met veel, maar ze waren ook niet te missen, de TACO-coureurs in Venhuizen. Er werden hier en daar wat manches gewonnen, er werd wat gekoprold en geëxperimenteerd… maar aan het einde van het weekend was er vermoedelijk maar één TACO-coureur die niet alleen moe maar ook totaal voldaan in slaap viel. Wie dat was…
Wesley Welgraven?
Wesley Welgraven, in het notitieboek van de verslaggever immer aangeduid als ww, maakte er zoals we van hem gewend zijn een alles-of-niets weekend van. Hij liet de mooiste dingen zien, maar er ging ook van alles mis. Ter indicatie: op een koprol volgden twee overwinningen, op plaatsing voor de Cuplauf – in klasse 8 nota bene – volgde een afgebroken draagarm en op een van de snelste rondetijden van de dag volgde een pirouette in de eerste bocht. Met op zondag twee keer een vierde plek in de kwalificaties, stond hij er echter prima voor in de finales van klasse 7 en 8. In de eerste finale, van klasse 7, raakt hij na een goede start in de knel in de eerste bocht. Hij belandt achterstevoren op de baan, moet wachten tot het hele veld langszij is en kan dan pas keren en de achtervolging inzetten. Het gat is groot, maar hij besteedt de acht ronden finale aan het dichtrijden ervan. Oefenrondjes voor de volgende finale, zullen we maar zeggen. Daarin finisht hij – gestart vanaf rij twee – als zesde. Een prima prestatie, maar we hebben allemaal gezien dat er meer in zit!
Herwin Bonhof?
Herwin Bonhof ligt op zaterdag al meer onder zijn auto dan dat hij erin zit, maar op zondag wordt het nog erger. In de kwalificatie van klasse 2 zorgt een gestrande bolide in bocht 1 voor wat chaos, waarbij Bonhof – die keurig om de auto heen wil sturen – van een medecoureur een harde tik aan de binnenkant krijgt. Er breekt iets af (vergeef me de gebrekkige technische kennis) en hij kan alleen nog rustige rondjes buitenom rijden. Al snel passeert de kop van de wedstrijd – Seppe Aerts – op het smalste stuk van de baan. Er is weinig ruimte, hij kan niet verder naar buiten, maar Zwiep – de nummer twee – verspringt in een gat en raakt hem op volle snelheid. Zwiep gaat hard over de kop, Bonhof vliegt de wal in. De aandacht gaat eerst uit naar Zwiep, maar ook onze TACO-man komt zijn auto niet uit. De ambulance moet eraan te pas komen, Herwin heeft pijn in zijn rug en mag vandaag niet meer rijden. Nu zou dat toch al niet gemakkelijk gaan: ook de materiële schade is aanzienlijk…
Louis Ripperda?
De zaterdag is een dag van uitproberen voor Louis. Er zit te weinig gang in de Juniorbuggy, en we krijgen precies te zien dat hij een zoon van zijn vader is. Zijn houding in de auto, voorovergebogen achter het stuur, is een exacte kopie van de manier waarop we Dinant in actie kennen. Mooi gezicht, maar liever meer snelheid natuurlijk. Na het testen van andere banden (geleend van ww en A&P), blijkt een ander tandwiel verbetering te brengen. Hij doet nu weer echt mee in de klasse die weliswaar niet heel drukbezet is dit weekend, maar waarin de deelnemers wel erg aan elkaar gewaagd zijn. In de finale verdient hij, met wat geluk door het uitvallen van de kopman, een mooie derde plek. Op zondag start hij daarom vanaf de eerste startrij, behoorlijk zenuwachtig volgens zus Aniek. Daar is op de baan echter niets van terug te zien, hij finisht als vierde. In de finale sluit hij aan achter Otto, van der Putten, van Rossum en van Rijt, maar na een pirouette in de lastigste bocht heeft hij de rest van de ronden die de finale lang is nodig om weer aansluiting te vinden. Het is en blijft plek 5.
Gerald Nooteboom?
Het vraaggesprek met deze coureur vond wat later op de avond plaats (locatie: feesttent), waardoor de details niet meer helemaal helder zijn… maar de strekking was in elk geval: de Seat wil de bocht niet om, en het bochtenwerk van deze baan leent zich uitstekend voor wat geëxperimenteer op dit vlak. Dat resulteert op zaterdagochtend eerst nog in een koprol, maar naarmate het weekend vordert komt er wat schot in de zaak. In klasse 3 plaatst Gerald zich op zondag als negende voor de finale. Dat hij uiteindelijk ook als negende over de streep komt, zou in theorie tot enige tevredenheid moeten stemmen… maar ook hier knaagt het gevoel dat er meer in had gezeten. Op naar de volgende NK! Met hopelijk een schat aan nieuw opgedane bochtenkennis op zak 😉
Mike Uenk?
Mike was de minst fortuinlijke Uenk dit weekend en werd niet – zoals in Terwolde nog wel het geval was – in de top drie gesignaleerd. Waar zijn neven beiden een Cuplauf wonnen en ook op zondag Superfinalewaardig presteerden, moest de jonge Mike zich tevreden stellen met de overige te verdelen plaatsen in zijn eigen klasse. De finale op zaterdag ging eigenlijk heel goed, met een prima vijfde plek als resultaat. Op zondag slaagde hij er minder makkelijk in om naar voren te rijden en was de uiteindelijke uitslag een negende plek in de finale.
Danique van Uden?
Dat is net voor Danique van Uden, die de top 10 op zondag compleet maakte. Ze kon veel meters maken dit weekend, maar moest elke keer genoegen nemen met een plek in de achterhoede. Op zaterdag was dat plek negen in de finale, en op zondag dus plek tien.
Rick van Uden?
Broer Rick presteert op zaterdag goed genoeg voor een startplek op de eerste rij op zondagochtend. Een kans die hij verzilvert door als derde te finishen in de eerste kwalificatie. In de tweede kwalificatie gaat het echter mis, liggend op plek vier komt hij in de bocht te wijd uit. Hij raakt de wal en rolt eroverheen op zijn dak buiten de baan. Het gaat niet hard, dus er is weinig schade. Hij wint vervolgens de herkansing en mag dus proberen zich in de finale vanuit het achterveld de top 10 in te rijden. Dat doet hij heel netjes, door gemiddeld elke ronde een concurrent te passeren. Na acht ronden komt hij als zevende over de finish.
Daniël Hutten?
Dat zinnetje bij Bonhof is eigenlijk ook van toepassing op dhr. Hutten dit weekend. Meer onder de auto dan erin. Ook gespot onder Bonhof zijn auto, overigens… gedeelde smart is halve smart. Daniel valt een paar keer uit dit weekend, op een of andere manier elke keer midden voor zijn eigen TACO-publiek. Geen finaleplaatsen voor hem in Venhuizen, hopelijk de volgende keer meer geluk.
Nick Pelgrom?
Aan snelheid, kundigheid en volharding ontbreekt het allemaal niet dit weekend, maar wel aan wat geluk. Er is niemand anders die al zoveel jaren voorin meedoet in klasse 1, en dat hij nog altijd bij de top hoort laat hij meerdere malen zien dit weekend. Het zit alleen niet mee: op zaterdag gaat zijn bak kapot, waardoor hij een kwalificatieronde mist en niet genoeg punten bij elkaar sprokkelt voor de Cuplauf. Op zondag wint hij de eerste kwalificatie van klasse 1, in de tweede sluit hij aan achter Richard Uenk. Dat is een startplek op de eerste rij in de finale, waarbij hij er in eerste instantie heel goed tussen zit. Een concurrent maakt een koprol in de eerste bocht en een complete herstart volgt. Deze start komt Nick in diezelfde eerste bocht in de problemen, ongeveer op dezelfde manier als het Wesley Welgraven in de finale van klasse 7 al verging. Hij moet in de achtervolging, maar valt dan wederom stil. Bak kapot en helaas te weinig tijd om dat te repareren voor de finale van klasse 2, waar hij zich via een gewonnen herkansing ook voor plaatste.
Aniek Ripperda?
Na een weekend vol pech, is het Aniek die precies op het juiste moment weet te pieken dit weekend. Uw verslaggever krijgt er – terwijl deze zin wordt neergezet – alweer kippenvel van, dus het is zaak haar weekend zo goed mogelijk samen te vatten voor wie het heeft gemist. Pechmoment 1: in leidende positie stevig aangetikt, waardoor uiteindelijk een zevende plek genoteerd wordt in plaats van een eerste. Door de twee andere manches met knappe acties naar voren te rijden, heeft ze een plek op de eerste startrij verdiend in de finale van zaterdag. Daarin is ze goed weg, een fractie sneller dan de rest (een minder ruime fractie dan haar vader wel eens deed) maar (pechmoment 2) al na een paar meter valt ze opeens stil. Einde finale. Zondag dan. Ze komt als zesde uit de bocht, knokt zich naar plek drie, maar wordt vervolgens lomp door twee samenspannende heren gepasseerd (3…) en de schade aan de Suzuki is zichtbaar. Ze doet er alles aan om nog een plekje terug te pakken, maar wordt volop geblokt. Ze is niet het soort meisje bij wie de tranen in haar ogen springen als haar onrecht wordt aangedaan, niet het stilletjes mokkende type. Nee, die laat zich niet op de kop zitten. Nadat de heren flink de waarheid is verteld (dit is een understatement), is het tijd voor de enige echte revanche: op de baan. Dat kun je Aniek wel toevertrouwen. Ze rijdt foutloos, passeert wat concurrenten en bezorgt zichzelf een mooie startplek voor de finale. Daarin komt ze als vierde de bocht uit, waarna ze alles op alles zet voor een oh zo verdiende podiumplek. Ze dringt aan bij Devin Vlaar en remt hem er dan uit. Heldin! Aniek naar drie. Die geeft ze niet meer weg en niet veel later stapt ze stralend uit de auto. Alle frustraties met een ijzersterke finale weggevaagd.
p.s. Wie nieuwsgierig is naar hoe het de TACO-motor in de Uenk-MR2 is vergaan… Uitstekend! Zaterdag won hij de Cuplauf met een ruim verschil ten opzichte van o.a. Richard Zwiep en enkele klasse 3 bolides, wat mooie taferelen bij de vaders Uenk en van Middendorp tot gevolg had. Zondag moet hij in de finale genoegen nemen met een tweede plek achter klassementsconcurrent Kevin van de Sompele. Dat dit niet van harte gaat, en hij tegenwoordig al niet meer tevreden is met een tweede plek in de finale, zegt alles over zijn ambitie en vertrouwen. Alleen maar mooi! Op naar de volgende wedstrijd met deze succesformule.