Europokal Zoutleeuw 2014

Door Sam van Middendorp

Op zaterdag nog roodverbrande neuzen en nekken, op zondag moesten de regenjassen en kaplaarzen uit de kast. TACO bracht drie kampioenskandidaten naar Zoutleeuw, die de weersomstandigheden trotseerden met maar één doel voor ogen.

In het korte seizoen 2014 mag er geen resultaat geschrapt worden en kan men zich dus geen slechte dag permitteren. Voordeel is dat het in vrijwel elke klasse nog tot de laatste minuut heel spannend is. Behalve dan in klasse 3, waar Sander Borgonje na 3 wedstrijden al 30 (!) punten voorsprong op zijn concurrenten heeft verzameld. Het enige wat hij hoeft te doen in Zoutleeuw om Europokalkampioen 2014 te worden is: aan de start verschijnen. Gefeliciteerd Sander!

Zaterdag

Heel spannend was het dit weekend in klasse 7, waar equipe de Weerd in het klassement aan de leiding ging (84 punten) gevolgd door Daniël Vandergeeten (80 punten) en jong talent Kevin Uenk (76 punten). Voor equipe de Weerd is Chris aan zet dit weekend, maar het is zijn broer Gert-Jan die van de spanning al de hele week slecht geslapen heeft. Op zaterdag is het vooral zaak een goede tijd neer te zetten en de baan te leren kennen. De zesde trainingstijd is niet fantastisch, maar wel sneller dan Vandergeeten.

Kampioenskandidaat nummer 3, Nick Pelgrom, begint het weekend met een uitstekende vierde trainingstijd. Hij moet dit weekend 5 punten goed zien te maken op Ronnie Claes, en geeft in de finale op zaterdag een duidelijke boodschap af door zijn belangrijkste concurrent in een rechtstreeks gevecht buitenom te passeren, naar een vierde plaats. Dat geeft moed voor zondag! In dezelfde finale gaan ook Bart-Jan Westdijk, Ronald Bijsterbosch en Kaylee van Middendorp van start. Westdijk, die het hele weekend als een soort beschermheer vlak achter Pelgrom rijdt, finisht als zesde. Bijsterbosch kan op deze baan niet genoeg tegenwicht bieden aan alle MR2’s en finisht als tiende. Kaylee van Middendorp, die dit weekend de nodige traumaverwerking te doen had na een harde koprol in Loenen, heeft de smaak weer te pakken maar eindigt net buiten de top 10.

In de Jeugdklasse dit weekend namens TACO alleen Louis Ripperda, die het weekend matig begint met een 14^e trainingstijd. Korte analyse van zus Aniek: “Hij remt te vroeg voor de bochten.” Dat knoopt Louis in zijn oren en hij rijdt vervolgens een paar heel sterke wedstrijden, waarin hij steevast heel wat plekken naar voren rijdt. In de finale valt hij na een herstart uit met een kapotte versnellingsbak. Vader Dinant is nog niet aanwezig om te helpen, maar de 12-jarige Louis kan al verbazingwekkend veel zelf. Met hulp van alle kanten kruipt hij zelf onder de auto en een paar uur later is de Suzuki Swift weer ‘zo goed als nieuw’.

Er zijn dit weekend in Zoutleeuw maar weinig rijders en dus ook weinig wedstrijden, maar in de finales merk je daar niets van. De top 15 is over het algemeen in elke klasse present, en geeft elkaar net als ieder ander weekend niets cadeau. Sander Borgonje sleept op zaterdag met moeite (en problemen met de motor en versnellingsbak) een derde plek in de wacht, Tobias Schulze een tiende en ‘TACO-noord’ Bert Teijema een negende. TACO-pechvogels dit weekend zijn Wilton Wichers Schreur (kapotte versnellingsbak), Paul Groters (net geen finales), Arjan Nagel (koprol in de eerste bocht) en Jeffrey de Haan.

Zondag

Van bovenaf gezien lijken wij een paar duizend dwazen: het regent onophoudelijk en zowel de baan als het rennerskwartier zijn veranderd in een modderpoel. Het zit niet mee dit seizoen, we sjouwen wederom door de blubber die als drijfzand aan onze schoenzolen zuigt. Om een sfeerimpressie te geven: we zijn er nu toch en we zijn wel wat gewend. Het lijkt zowaar alleen maar gezelliger te worden. We zijn gekomen om te winnen, om te gloeien van trots, wel of geen zon, wel of geen gekkenwerk. Op naar de halve finales.

Chris de Weerd moet als eerste van start. Vol goede moed, want op een gladde baan moet zijn 4×4 in het voordeel zijn. De baan blijkt echter niet zozeer glad, maar vooral loodzwaar. Al in de eerste bocht komen er rookpluimen uit de helft van de auto’s en rijdt de Weerd met zijn bril voor zijn mond in plaats van voor zijn ogen. De omstandigheden zijn verschrikkelijk, maar om een of andere reden lijkt concurrent Daniël Vandergeeten daar veruit de minste hinder van te ondervinden. Hij wint, en Chris volgt op een vijfde plaats.

Tegen de tijd dat klasse 1 op mag rijden, is de lucht opgeklaard en de baan zodanig verlegd dat de eerste bocht weer door te komen is. Nick Pelgrom pakt kopstart en geeft deze niet meer uit handen. Een beter uitgangspunt voor de finale kan hij zich niet wensen, ook omdat concurrent Claes halverwege de strijd moet staken. Bart-Jan Westdijk finisht in de halve finale als vijfde en Ronald Bijsterbosch als achtste.

Dan de finales, de beslissingen in het kampioenschap. Er worden prachtige wedstrijden vertoond, waarbij de strijd tussen IJsbrand Dijkstra en Gilles de Pauw in klasse 8 misschien wel de mooiste was. Maar wij zoomen in op de finale van klasse 7: Vandergeeten op pole, de Weerd op de derde startrij. Eigenlijk is al heel snel duidelijk dat Vandergeeten op deze ondergrond niet te kloppen is. Hij pakt kopstart en rijdt onaantastbaar rond. Dijkstra probeert het nog even, maar de Weerd zit er te ver van af. Hij rijdt een geweldige wedstrijd en geeft alles, maar moet van te ver komen. Het kampioenschap gaat naar de Belg, equipe de Weerd moet zich tevreden stellen met een tweede plaats. Maar toch heren, gefeliciteerd! Fantastisch gedaan.

In de finale van klasse 3 geen Sander Borgonje aan de start. Problemen met de motor beletten hem het kampioenschap op een mooie manier af te sluiten. Maar langs de baan is het vieren er niet minder om. Iedereen in hetzelfde shirt, allemaal blij. Wel in deze finale staan Herwin Bonhof en Gerald Nooteboom, waarvan alleen de laatstgenoemde de eindstreep haalt met een mooie zesde plek.

In de halve finales van zowel klasse 10 als klasse X heeft Tobias Schulze een vierde plek bemachtigd. Weliswaar met  schakelproblemen, maar wel vóór Patrick Cleys (zie hier). In de finale van klasse 10 breekt meteen bij de start de aandrijfas af, maar hij heeft met wat hulp alles op tijd weer klaar om opnieuw te starten in klasse X. Daarin finisht hij als 6^e, wat hem een top-5 notering in het klassement oplevert.

Dan de finale van klasse 1. Nu de Weerd de titel niet heeft kunnen binnenslepen, is alle hoop op Pelgrom gevestigd. Op de eerste startrij staat hij (67 punten) samen met Alwi Snippe (ook 67 punten). Loeispannend dus. Bij de start verliest hij meteen terrein ten opzichte van zijn concurrent, die voor hem op plek 2 rijdt. Tussen hen in rijdt nog de gele MR2 van Nick Savat. Na een koprol van de man op kop volgt een herstart, en rijdt de concurrentie op plek 2 en Pelgrom op 4. Dit alles is niet genoeg om kampioen te worden, dus Pelgrom strijdt voor wat hij waard is en passeert heel knap Savat. Daarna kruipt hij steeds dichter naar Snippe toe, maar dan valt al de finishvlag. Heel goed gereden, maar nét niet goed genoeg voor het kampioenschap helaas.

Foto’s: Marie-Jose Nijhof Hurenkamp